Inge Pernot – Chef Paraveterinairen – Hoofd Inkoop

Mijn naam is Inge Pernot,

Als klein kind kon je mij vaak bij mijn opa en oma in de wei te vinden om te helpen met verzorgen van de beesten: schapen, ganzen en kippen op hun boerderij in Posterholt, Limburg.

Was ik daar niet te vinden: Dan was de kans ook nog aanwezig dat mijn ouders mij weer eens kwijt waren omdat ik aan het knuffelen was met een Duitse Herder die niet echt bekend stond om zijn vriendelijkheid maar voor mij een uitzondering maakte.

Zolang ik mij kan herinneren is het al: Waar Inge is, zijn dieren en waar dieren zijn is Inge.

Zelf ben ik opgegroeid met een Chow Chow genaamd Bigger en kleine Zwabber ons Malteser Leeuwtje. Ook hadden we altijd cavia’s en konijnen in en rond het huis.

Vanzelfsprekend was mijn eerste bijbaantje bij een dierenwinkel: Al kon ik er niet zo goed tegen dat dieren als een product verkocht werden. Dit resulteerde in dat ik een konijn meenam naar mijn ouderlijk huis omdat hij anders terug zou gaan naar de leverancier en zou eindigen als slangenvoer. Uiteindelijk na ‘praten als Brugman’ mocht ik het konijn houden van mijn ouders: Ik noemde hem liefdevol Guinness.

Niet iedereen was altijd even blij met Inge de dierenvriend, zo kon mijn vriendinnetje zich altijd kapot ergeren als we op vakantie waren en ik weer eens etensresten in een servet zat te moffelen voor de zwerfdieren daar.

In 2004 ben ik afgestudeerd als Paraveterinair dierenartsassistente aan het Groenhorst College te Barneveld en werkzaam bij Dierenkliniek Duivendrecht: Eerst samen met Zbyszek Barczyk waarbij ik blind kon assisteren tot zijn welverdiende pensioen. Gelukkig, zijn we nog steeds vrienden.

In 2009 heb ik meegedaan met een sterilisatie/castratie project samen met Stichting Hondenopvang Bosnië. Twee weken lang hebben we keihard gewerkt om zoveel mogelijk straathonden en katten te castreren en steriliseren om zo het zwerfdieren probleem daar in te dammen.

Thuis heb ik twee dochters, die net zo gek zijn op dieren. Het raakt mij dat deze liefde voor dieren besmettelijk voor ze is.

We werken nu met een nieuw en groter team. Eerst vond ik dat erg spannend, maar het is uiteindelijk vooral gezellig en in een nieuw jasje gebleken: Het blijft mijn vertrouwde werkplek met de bekende lieve patiënten maar dan met meer leuke collega’s en daar ben ik heel dankbaar voor.